Talpa Meppelus

 

Enige jaren geleden vertelde een vriend van mij een ongelofelijk verhaal dat ik altijd in twijfel heb getrokken, tot 19 April 2025.

Hij vertelde mij dat er net buiten Meppel verschillende meldingen waren geweest van gigantische molshopen op een boeren terrein. Zelf had hij de molshopen ook waargenomen vanuit de trein van Meppel naar Groningen. Hoe deze molshopen waren ontstaan was niet bekend. Men ging er vanuit dat dit wel het werk van een gigantische mol geweest moest zijn. Dit klinkt natuurlijk als een raar vertelsel, maar toch….

Om dit verschijnsel nader te verklaren moet we een stukje terug in de tijd.
In de jaren 50-60 van de vorige eeuw stond er in de omgeving van Meppel een groot farmaceutisch bedrijf. Dit bedrijf nam het niet zo nauw met de toenmalige wetgeving en dumpte regelmatig hun afval in de “Oude Vaart”. Dit jarenlang dumpen van farmaceutisch afval heeft toentertijd een grote impact gehad op het lokale milieu. De gemeente Meppel kwam er na een toevallige controle achter wat er hier speelde, en heeft per direct het bedrijf laten sluiten, maar het kwaad was al geschied.

In de jaren na de sluiting werd er steeds vaker melding gemaakt van abnormaliteiten in zowel de flora en fauna. Zo waren er meldingen van vreemde bomen- en planten ziektes, maar ook insecten gedroegen zich niet zoals wat wij onder normaal verstaan. In de jaren 80 ontstonden de eerste geluiden over wat men kan noemen extreem grote insecten, zoals wespen en steekvliegen.
Nou denk je hier waarschijnlijk aan de Hoornaar van zo`n 4 centimeter, maar nee, er werd melding gemaakt van wespen van 7-8 centimeter. Vanuit het hele land kwamen biologen en entomologen naar Meppel om met hun eigen ogen te zien of al deze verhalen nu wel klopten. Dit was inderdaad het geval, maar een goede verklaring kon in eerste instantie niet gevonden worden. Het was een entomoloog uit het naburige Wanneperveen, die na het ontleden van deze immense wespen en steekvliegen, ontdekte dat in de lichamen de stoffen mecasermine en somatropine voorkwam. Dit zijn twee groeihormonen die soms worden toegediend bij kinderen met een groeiachterstand.

Wetende dat het farmaceutisch bedrijf jaren lang hun afval heeft gedumpt, is het erg waarschijnlijk dat dit afval in de bodem en het grondwater van Meppel en omgeving terecht is gekomen. De impact van deze dump was aan de oppervlakte dus wel duidelijk zichtbaar, maar hoe zat dat eigenlijk met de vervuiling en impact onder het oppervlakte… Helaas had de gemeente Meppel in die jaren verder geen bodemonderzoek gedaan, men had daar verder niet over nagedacht.

 

Zouden dezelfde stoffen die aangetroffen zijn in de wespen en steekvliegen dus ook gewoon in de bodem hebben gezeten? Nou ik denk van wel! En welke impact heeft dat gehad op de fysieke toestand van dieren die onder de grond leven, zoals bijvoorbeeld de Mol??

Om antwoord te krijgen op deze vraag, heb ik recentelijk contact gezocht met een gerenommeerd bioloog van de Universiteit van Wageningen. Ik vertelde hem dit verhaal en vroeg of het aannemelijk zou zijn dat de aanwezigheid van mecasermine en somatropine in de grond rondom Meppel een afwijkend effect zou kunnen hebben op de groei en fysieke toestand van de mol? Hij luisterde mijn verhaal met grote interesse en verbazing aan.
Ik snapte wel dat hij hier niet meteen een passend antwoord op kon geven aangezien deze situatie erg uitzonderlijk is en er nooit een onderzoek naar gedaan is. Hij beloofde mij dat hij er verder in zou duiken, maar aangezien zo`n onderzoek enige jaren in beslag zou nemen, besloot ik om daar niet op te gaan wachten. Enigszins teleurgesteld gaf ik hem een hand en bedankte hem dat hij tijd had vrijgemaakt om mijn verhaal aan te horen. We spraken af dat we contact zouden houden.

Nu laat de mol zich over het algemeen niet zien boven de grond en dus zijn waarnemingen van gigantisch grote mollen heel erg zeldzaam. Ze zijn er wel, echter het harde bewijs ontbreekt. Wel zijn er diverse foto`s gemaakt, maar net als bij foto`s van UFO`s zijn deze vaak wazig en kan je niet goed zien wat er nou precies op de foto staat. We moeten het vooralsnog doen met verhalen van anderen.

Het verhaal van mijn vriend bleef aan mij knagen. Wat nou als er inderdaad hele grote mollen in de grond rondom Meppel leven? Is dat gevaarlijk? Zorgen ze juist voor meer zuurstof in de bodem door hele grote gangen te graven? Zorgen die gangen dan niet voor bodemverzakkingen? Allemaal vragen die in mij opkwamen als ik er aan dacht. Antwoorden had ik niet. Ik moest hier iets mee…

Op 19 April 2025 om 08:05 heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben ik samen met mijn vrouw op de trein gestapt. We kochten op het centraal station van Rotterdam een Holland Travel ticket (€ 13 goedkoper dan een NS dagkaart…) en stapte in de trein richting Groningen. Beiden toch wat zenuwachtig. Zouden we die gigantische molshopen gaan zien of was het allemaal maar een broodje aap verhaal? In Utrecht stapten we over en gingen onderweg richting Amersfoort en Zwolle. In Zwolle aangekomen keken we elkaar aan. Er werden geen woorden gewisseld. Een blik was genoeg. We wisten beiden dat Meppel het volgende station zou zijn. De spanning nam voelbaar toe. Na Meppel zou het gaan gebeuren!

Aangezien we niet de precieze locatie wisten waar die grote molshopen zich bevonden, zaten we beiden voortdurend uit het raam te kijken, fototoestel in de hand, klaar om het fenomeen vast te leggen. Enige zweetdruppeltjes begonnen zich te vormen op mijn voorhoofd. Je zag aan de medereizigers in de trein dat ze zich afvroegen wat die twee vijftigers nou in godsnaam aan het doen waren? Het leken wel twee kleine kinderen die voor het eerst in de trein zaten en gebiologeerd naar de voorbij razende wereld zaten te kijken. We hebben er verder geen aandacht aan besteed, we waren op een missie om iets vast te leggen wat mij al enige jaren bezig hield. Bestaat hij echt die reusachtige  “mol van Meppel”?

Ik weet het nog goed. Zo`n 5 minuten voorbij het station van Meppel aan de rechterkant. Ik hoor mijn vrouw een gil geven. KIJK, KIJK, DAAR,DAAR,DAAR HEB JE ZE!!
SNEL SNEL, maak een foto!! Enigszins geschrokken door de plotselinge reactie van mijn vrouw, houd ik de camera voor het raam en neem ongecontroleerd een foto. SHIT! Dat ging wel heel snel voorbij, maar ik vertel mijn vrouw dat ik heb het gezien en er een foto van heb gemaakt. Beiden zijn we euforisch. WE HEBBEN ZE GEZIEN, ZE ZIJN ECHT! ONGELOFELIJK!

Eindelijk heb ik het mijn met eigen ogen gezien. Het waren molshopen van wel een meter hoog! Niet een maar een stuk of 10 en we hebben het vastgelegd op camera! Mensen om ons heen kijken ons verbaasd aan. Wat een idioten hoor je ze denken!

Hoe groot was de teleurstelling toen ik zag dat de foto die ik genomen had zo wazig was alsof je met goede ogen door brillenglazen kijkt van 2 centimeter dik…
Ik had natuurlijk helemaal geen rekening gehouden dat ik in een trein zat die 130 km/u reed. De camera helemaal niet goed ingesteld natuurlijk. Je bent een SUKKEL zei ik tegen mezelf. Hoe kon ik dat nou doen??

Toch overheerste na enkele minuten de vreugde. We hadden gezien waar we voor gekomen waren. Wat een broodje aap verhaal leek, bleek echt te zijn en wij waren er getuigen van geweest. We keken elkaar lachend aan en zeiden niets. We hebben de overige reizigers maar niet verteld waarom we deden zoals we deden. Ze zouden ons toch niet geloven.

Tegen een ieder die dit leest wil ik alleen maar zeggen. Het is echt! En als je in de trein van Zwolle naar Groningen zit en je passeert Meppel. Kijkt dat even een paar minuten naar buiten. Ben benieuwd of jij ze ook ziet?

Wij zijn overtuigd dat de Talpa Meppelus bestaat.

PS: ik heb de bioloog van de universiteit van Wageningen nog gebeld. Hij was inmiddels begonnen met zijn onderzoek…Wordt vervolgd..